poniedziałek, 28 lutego 2011

Trzymajcie za mnie kciuki


... ponieważ jutro idę do szpitala zbadać kilka nowych guzków. Strasznie się tym denerwuję. Podczas rozmowy prze telefon pielęgniarka powiedziała mi, że istnieje małe prawdopodobieństwo, że to coś groźnego, ale ponieważ dokładnie to samo usłyszałam za pierwszym razem, nie poprawiła mi tym samopoczucia. Przeraża mnie myśl, że będę musiała godzinami sterczeć w poczekalni. Aaron idzie ze mną i nie będzie to dla niego nic miłego.

sobota, 19 lutego 2011

Malutki Aaron


Aaron ma obsesję na punkcie dzieci. Pod bluzkę wkłada sobie pluszaki i udaje, że jest w ciąży. Potem wyciąga je i wtedy musimy opiekować się jego „dziećmi’. Aaron je karmi, przytula, zabiera  w różne miejsca, śpiewa im… Mówię wam – będzie z niego świetny ojciec!

Dziś, przed snem, poprosił mnie, żebym opowiedziała mu o tym jak to było kiedy był niemowlakiem. A więc opowiedziałam mu o mleku mamy, które pił, jego „ziółtym” kocyku i wielu innych rzeczach. Wtedy powiedział: „Och, mamusiu, jakie to urocze. Teraz powiedz mi jak to było, kiedy byłem kosmitą.”

Nie wiedziałam nic na temat jego życia kiedy był kosmitą, więc poprosiłam go, żeby to on mi o tym opowiedział. Aaron powiedział, że zanim był niemowlakiem, był kosmitą,  miał trzy stopy i mógł wszędzie polecieć. Potrafił też prowadzić samochód, ale w końcu wrócił swoim statkiem kosmicznym.

Wierzę mu.


Rysunek przedstawia mnie, a to kółko na moim brzuchu to oczywiście Aaron.

Randka w tropikalnym raju


Wróciliśmy z naszej wspaniałej randki. Trwała cały tydzień i bardzo długo na nią czekaliśmy. W zeszłym roku nie mieliśmy wakacji. Chcieliśmy jechać do Paryża, ale islandzki wulkan pokrzyżował nam plany. Potem zabukowaliśmy sobie wakacje na wyspie Saint Lucia, ale na dosłownie kilka dni przed naszym wlotem, rozpętał się tam ogromny huragan, więc nie mogliśmy pojechać. Potem musieliśmy zająć się nowotworem. Koniec końców bardzo potrzebowaliśmy odpoczynku.

Rodzice Boba byli tak mili, że zaproponowali, że wezmą Aarona do siebie na tydzień, więc w drodze na lotnisko podrzuciliśmy go do nich. Kiedy kładłam go spać, położyłam się z nim, ucięliśmy sobie przemiłą pogawędkę i wyściskaliśmy się. Było mi smutno, że zostawiam go na cały tydzień. Od kiedy się urodził, nie widziałam go tylko przez te kilka dni, kiedy poszłam do szpitala na operację. A to się nie liczy – byłam tak naćpana, że nie pamiętałam nawet o tym, żeby za kimkolwiek tęsknić. W każdym razie przytulałam się z nim i powiedziałam mu, że kiedy obudzi się rano, taty i mamy nie będzie, bo będą na wakacjach. Aaron jest niezwykle empatycznym dzieckiem i od razu zorientował się, że jest mi smutno, więc delikatnie pogładził mnie po twarzy i powiedział: „Nie martw się, mamusiu, tatuś będzie tam z tobą i będzie się tobą opiekował.” Potem zapewnił mnie, że nie będzie za mną tęsknił, ani płakał.

Zatem nie martwiąc się już o nic, polecieliśmy na Karaiby. Kiedy dotarliśmy na miejsce, byliśmy zaskoczeni, że dostaliśmy ten przepiękny dom, cały dla siebie. 


 Tak w ogóle to jest to najczęściej fotografowany dom na wyspie Saint Lucia. Książę Karol i Camilla odwiedzili go (oraz plantację, na którym się znajduje) parę lat temu. Zrobiono im tam sesję zdjęciową, dzięki której dom stał się jeszcze bardziej sławny. Stoi na niesamowitej, organicznej plantacji, gdzie hodowane są przepyszne produkty, których można skosztować, w tym te smakowite, jadalne kwiaty:   




To były przepiękne wakacje. Mieszkańcy wyspy są super. Jedzenie było pyszne. Kolibry niesamowite. Nurkowanie relaksujące. Spacery przepiękne. Słońce… no cóż, było. Każdy dzień był słoneczny i gorący. W Anglii nigdy nie jest gorąco i słonecznie, więc cieszyło mnie to, że mogę siedzieć w słońcu i je chłonąć.

 
Nie chciałam wracać. Oczywiście jednocześnie tęskniłam za moim małym mężczyzną i martwiłam się, że on tęskni za mną. Zobaczenie się z nim po tygodniu było cudowne. Kiedy przyjechaliśmy, był akurat na małym spacerze, ale kiedy spostrzegł nasz samochód, zaczął biec. Biegł tak długo, aż wpadł w moje ramiona. Przez resztę dnia nie odstępował mnie ani na moment. Bez przerwy powtarzał: „Jak dobrze was wiedzieć, mamusiu i tatusiu”.